2 Side Dibe Çekiyor

Şam rejiminin ne kadar direnirse dirensin bir süre sonra devrileceği aşikâr. Öte yandan, ne kadar sallanırsa sallansın yıkılmadığı sürece, Esad’ın gidişine en angaje ülkelerin başında gelen Türkiye’nin iç ve dış politikalarını etkilediği de aşikâr!

Erdoğan hükümetinin Şam rejiminin akıbeti geciktikçe, bölgede ve dünyada Türkiye’nin gücü ve etkisi konusundaki algıyı güçlendirmediği açık. Bu yazıldığı kadar basit bir konu da değil üstelik.

Çünkü Türkiye’nin yakın dönem dış politikası, yakın coğrafyası ile özel ilişkiler üzerinden kurulduğundan, Suriye meselesi başta Ortadoğu olmak üzere bütün etrafına emsal teşkil edebilecek bir örnek oluşturuyor.

Krizin yarattığı Türkiye’ye sıçrayan terör ve muhalefetin yaylım eleştirileri de işin cabası. Keza, Erdoğan’ın ABD ziyaretinden dönüşte değişen söylemi de Türk kamuoyu tarafından “görülmüş” durumda. (Fakat bu boyut negatif bir anlam taşımayabilir. Çünkü süper güçlerle ilişkilerin özelliğini Türk kamuoyu gördüğü kadar “anlamış” da bulunuyor.)

Yine de iktidar açısından Suriye konusu-devam ettikçe-ağrılı bir yara olmayı sürdürecek.

Muhalefet içinse durum ne anlaşılabilir ne de görülebilir bir noktada. Kılıçdaroğlu’nun iyice keskinleşen ve artık her biri mahkemelik Suriye eleştirileri, belki CHP tabanının bir kesitinde “alıcı” buluyor olabilir ama bunun ne oy karşılığı bir şey ifade edebilir ne asıl ihtiyaç olan "yeni oylar" üretebilir.

Pek akla getirilmeyen bir boyut daha var; CHP liderliğinin Suriye üzerinden ürettiği muhalefet söylemi, dış dünyada da bir reaksiyon buluyor. Kılıçdaroğlu’nun son Avrupa gezisinde yaşananlardan öte Şam rejimi dışında-Rusya da dahil-hiçbir ülkenin “stratejik” bulmadığı bu akıl, yine CHP tabanının sadece sınırlı bir bölümüne hitap ediyor ve Şam’dan alınacak desteğin nasıl bir başarı üreteceği merak ediliyor.

CHP’de durumu anlayan insanların Kılıçdaroğlu’nun etrafındaki “yakınlar hendeği”ni aşarak, Suriye politikası için; “Şam ölsün demiyoruz.. Yaşasa ne olacak diyoruz” demesi gerekiyor. 

Sonuç olarak bir dış politika unsuru, dünya politikasında nadiren görülür biçimde bir diğer ülkenin hem iktidar hem de muhalefet partilerini zor durumda bırakıyor.

Fakat altı çizilmesi gereken bir nokta var. Final noktası! Esad gittiğinde hangisi yarar görecek? İktidar mı muhalefet mi? Mesele bu.