Politik doğru: Ağaç kes-me!

Taksim Gezi Parkı’nda bir yanda hükümet ve uygulamasını “destekleyenler”, diğer yanda ağaçların kaldırılmasına karşı çıkanlar ve “destekleyenler”in dört günde “yaşananları değiştirme” başarısı, basit ve politik bir doğruyu çoktan rafa kaldırmış bulunuyor.  

Hükümet ve destekleyenleri çoktan burada yaşanan “eylem ve protestoları”, başka bir niyetin kılıfı olarak sempatizanlarına lanse etmiş durumdalar. Sosyal medya, bu söylemin, “Gezi Parkı’nı Ergenekon’a bağlayanlar”ı ile dolu.

Tersine, çevre duyarlılığı olan geniş bir kesimin hissiyatını salt hükümet karşıtı bir dile devşirmeye didinen “eylem destekçileri” de tartışmasız biçimde aynı rota üzerinde yürüyor. Sonuç olarak her ikisi de yanlış ve hayırlı bir duruş ifade etmiyor.

İlk kabul edilmesi gereken tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de özellikle çevre duyarlılığı olan protestoların hakim ağırlıkla ve "eşyanın tabiatı gereği" ya hükümet ya da yerel yönetim uygulamalarına karşı olmasıdır.

Ancak bu eylemler süreç içinde “odak”larını kaybetmezler. Yani “ağaç kesilmesin” deniyorsa, eylem bittiğinde hâlâ “ağaç kesilmesin” noktasında durulması gerekiyor.

Hükümet ve destekçilerinin ise bunu hazmetmeleri gerekiyor! Başbakan Erdoğan’ın “siz ne derseniz deyin, ne yaparsanız yapın” yaklaşımı da, bir diğer bakanın, “bir tanesi kesilirse biz 100 katını dikeriz” yaklaşımı da yaraya merhem olamaz.

Yine tersine, “ağaçların üzerine basarak” hükümete ilgili ilgisiz tüm konuları dahil ederek porovokotif bir tutumu beslemek de aynı ölçüde değersiz. Toplumsal karşılığı yok ve amacı sakatlıyor.

Basit ve bir doğru var bu sabah polisin müdahale ettiği Taksim Gezi Parkı’nda...

Ağaç kesmek yanlıştır!

Elbette yetkililer bu ülkeye milyonlarca ve milyonlarca ağaç dikebilirler ve zaten bu asli görevleridir. Esasen bu görev “ecdadın” mirasından da geldiğinden daha hassas olmak gerekir.

Milyonlarcası ekilip Taksim’deki 1 taneyi de kurtarmak ama daha daha önemlisi üçüncü köprü havzasındaki milyon ağacı da kurtarmak, bunun için büyük paralar harcamak, nihayet kurtarılamadığı zaman her birinin yerine onar onar ağaç dikmek gerekiyor.  

Sonuç: bu kadar harala gürele içinde ve taraflar ne söylerse söylesin elimizde yine de bir doğru bulunuyor.. Ağaç kesmek yanlıştır! Buna “ama” eklenerek yapılan tüm yan çizmeler, sırf söyleyene itiraz yüzünden görmezden gelinen şu cümleye çarpıyorlar;

“Ağaçlar da ümmettendir”!